Learning by Experience 27

Sonuçta insan olarak her zaman doğru şeyleri yapamayız...

3. işimle ilgili son hikaye olarak bana çok komik gelen bir konuyu paylaşmak istiyorum.
İşyerimizde bir süre sonra ofis yetmemeye başladığı için, müdürlere ayrılmış bölümlerdeki boş masalar asistan ürün müdürlerine verilmişti. Benim masamın hemen önünde de bana bağlı, çok sevdiğim bir arkadaşım oturuyordu. Tek sorun masası çok ama çok dağınıktı. İki hafta yaz tatiline gittiğinde yaklaşık 10 gün o çok dağınık masayı görmeye tahammül edebildim ancak 11. gün bir hışımla masaya dalıp bütün gereksiz dergileri, raporları çöpe attım. Bir düzenleme kutusu koydum, yerleştirdim sonuçta masa pırıl pırıl oldu. Yalnız ardından çok pişman oldum “Bu nasıl tuhaf bir hareket Güldem, ayıp oldu” deyip, üzüldüm😊

Arda pazartesi sabahı geldiğinde kocaman bir gülerek “Ne o, işten mi atıldım” dedi bana... Ben de nasıl içgüdüsel bir dürtüyle yaptığımı anlattım geçtik gitti.

Aramızdaki o büyük iyi niyete olan güven ve sevgi olmasa “bu kadın bana mobbing mi yapıyor” “düzen delisi” vs bambaşka noktalara gidebilecek bir konu, aramızda 20 yıldır şakasını yaptığımız güzel bir hikaye haline dönüştü...

Sonuçta insan olarak her zaman doğru şeyleri yapamayız, yapamayacağız... Önemli olan ilişkilerimizde o gülüp geçmeyi getiren içtenlik, sevgi bağı ve kredileri oluşturabilmek sanki... Sevgilerimle.