Learning by Experience 34

Anne olan arkadaşlarımı çok ama çok iyi anlayabiliyorum

Nerede kalmıştık: Evet: Bebeğimiz olacaktı ve şirkete bebek sonrası en geç 1,5 ay içinde işe geri döneceğimi söylemiştim. Bunun üzerine pazarlama direktörü olarak atandım ve Ocak 2003’te anne oldum🙏🏻❤️

Ve artık zamanımın kontrolü benim elimde değildi😳😳Uyuman, hareket etmen, yemek yemen tamamen bu yeni küçük, can parçası patronun taleplerine bağlıydı. Resmen şok olmuştum!
Evimizde yatılı olarak kalan bir yardımcı olmasına rağmen tabii ki bebeğimin her şeyiyle ben ilgilenmek istiyordum. İşimde ne kadar tutkuluysam, bebeğime de o kadar tutkulu bir tip haline gelmiştim!
Hemen ilk ay diğer bebeğim, yani işim de, taleplerde bulunmaya başlamıştı... Hepsine yetişmek için insan üstü bir çaba sarf ediyordum! 1,5 ay sonra fiziksel olarak işe döndüm. Annem veya ablam benim olmadığım anlarda sürekli evde bulunuyorlardı yoksa henüz dünya üzerindeki hiçbir yardımcıya bebeğimi tamamen emanet edebilecek bir ruh halinde değildim... Büyük olasılıkla sabahları devamlı görüşemediğimiz için oğlum geceleri en az beş kere uyanıyordu ve gece tüm bakımını ben üstlenmiştim... Bu durum 1,5 yaşına gelene kadar devam etti. O 1,5 ay ile 1,5 yaş arasında fiziksel olarak ne kadar yorulduğumu anlatamam... Tüm vicdan azapları da ilave😊

 

Dönüp baktığımda:

1. Çalışan kadınlar için özellikle ilk 6 ay çok kırılgan... Dört koldan destek olacağız, olmalıyız.

2. Ben çok şanslıydım, ailemden, eşimden süper destek olmasa bir anne içgüdüsüyle her şeyi boşverip işe bir süre ara verebilirdim. Bu karar da tüm kariyerimi değişik bir yola sokabilirdi... Oyunda kalmak çok önemli.

3. Şirketim çok iyiydi🙏🏻 Daha önce de bahsettiğim gibi 3 yaşına kadar tüm yatılı toplantılarıma mutlaka oğlum Ege ve bakıcımız da benimle birlikte gelirdi 🥰 Tüm bu desteklere rağmen annelik çok içgüdüsel, çok özel bir durum... Kadının çalışmayı, başarmayı kendine “hala” hak görmeye devam etmesi, vicdan azabı ile başa çıkabilmesi kendini yönetmesine bağlı. Ben o dönemde zamanı satın alabilmek için tüm maddi imkanlarımı seferber etmiştim... Sonuçta çocuğun ana okuluna gitmeye başlamasıyla birlikte her şey çok daha kolay ve çok daha yönetilebilir hale geliyor... Konuştuğumuz kritik 2,5 en fazla 3 yıl. Ondan sonra da elbette bitmiyor özellikle ben uzun iş seyahatlerini hiçbir zaman sevmedim çocuğum olduğu için😊

Sonuçta benim kadar yoğun çalışan birinin bu zevki de tadabilmesi büyük bir ödüldü🙏🏻 Çok şükür!

Şu anda da ne mutlu ki anne olan arkadaşlarımı çok ama çok iyi anlayabiliyorum🙏🏻