Learning by Experience 44

O uyandığım andan itibaren bütün stresim endişem yok oldu, bambaşka bir sayfa açtım...

2008-2009 yılında çok üstün başarılar yapmamıza rağmen, kişisel olarak başarısız olmaktan çok korktuğumu çünkü bana verilmiş, “bu büyük ünvanı”😊hak etmeye çabaladığımdan bahsetmiştim.

2009 Eylül'de ilaç sektöründe çok ciddi fiyat değişiklikleri oldu. 2012'ye kadar 3 yıllık dönemde çok zor günler geçirdik, çok zor kararlar almak zorunda kaldık.

Benim gözümde iş başarısı, benden beklenenin hep çok üstünü gerçekleştirebilmekti. Halbuki bu 3 yıllık dönemde tabir-i caizse “çatlasak da” bütçe vs hedeflerimizi hiçbir zaman tutturamadık.

Tüm sektör aynı durumda olmasına rağmen, hedef tutturamamayı hiç içime sindiremiyordum. Kişisel olarak başarının yarattığı dopamin ile beslenen bir tip olduğum netti. Yoksunluk sendromu yaşıyordum.

İçgüdüsel olarak kendime alternatif başarı havuzları açtım.

1. Sektör Derneğinin Başkanlığı, bir sürü derneğin başkan yardımcılığını almak gibi... Böylece sektörü ilgilendiren konularda çok daha faydalı olabileceğimi de düşünmüştüm.

2. Şirketimi çok sevmeme rağmen sırf kendimi başarılı hissetmek için yine çok önemli bir ilaç şirketinden gelen teklifi neredeyse kabul ediyordum🙄İyi ki tam o sırada dünya başkanımız ile öyle tatlı bir sohbetimiz oldu ki anında teklifi reddettim. Bu kısımdan ayrıca da bahsedeceğim.

3. Devamlı fikir fırtınası yapıyorduk😊Proje çoktu..

Bunları yaparken birgün uyandım😊Dedim ki: “Güldem samimi ol, bu şartlar altında bu şirketi daha iyi yönetip, daha iyi sonuçlar alabileceğini düşündüğün yurtiçi ya da yurtdışından bir adayın var mı? “ Yoktu. Eeee şirkette seni başarılı buluyor, o zaman kendini yargılamayı kes.
Sonra dedim ki “bu şirketin sorumluluğu senin kadar tüm ekiplerin de, “one man show” a son vermelisin”. Çok daha fazla yardım alman lazım... Bu duygusal olarak da birbirinize daha fazla destek olmanızı içermeli...
Son olarak bu majör değişimlerin bir gün geçeceğini varsaymak çok boş bir umuttu... Bir an önce çok ciddi, profesyonel destekli bir değişim yönetimi planı uygulamam gerektiğine ayıldım.

O uyandığım andan itibaren bütün stresim endişem yok oldu, bambaşka bir sayfa açtım. Bahsedecek çok fazla detay da var tabii...

2011 Eylül den itibaren başarı tanımım artık değişmişti. Varolan şartlarda sınıfının en iyisini yapabilmek ve sadece iyi günde değil kötü günde de kilitlenebilen bir ekip olabilmekti, başarı. Bunları yapabiliyorsan, rakamları tuttun tutmadın geride kalabiliyordu🙄...