Learning by Experience 47

Bugünki yazı biraz farklı.

Bugünki yazı biraz farklı: Geçen pazar günü Kanlıca Mezarlığı’na emanet ettiğimiz annemiz hakkında. Çooook tatlı, harika bir insandı❤️Nur içinde yatsın🌹

Bu tecrübenin bana düşündürdükleri:

1. Nikah, cenaze/taziyelere katılmak çok önemli. İnsanın duygusal olarak en hassas olduğu bu iki anda yanında olanlara çok ekstra bir müteşekkirliği oluşuyor.

2. Kan bağı da (akrabalar), can bağı da (dostlar) önemli. Ben sosyal hayatta “sadece” çok anlaşabildiğim insanlarla görüşebildiğim için canbağına daha konsantre bir insanım. Ancak bu dönemde akrabalık dan da etkilendim.

3. Annemi herkes çok net 5-6 ortak değer ile anlattı (dürüst, sevgi dolu, iyimser, fedakar, neşeli, insan ayırt etmeyen)… Değerleri ile yaşamak bu olsa gerekti! Darısı başımıza.

4. Annem çok başarılı bir hayat yaşamış diye düşündüm. Profesyonel iş yaşamı olmadı. Onu çook seven 3 çocuk, 3 torun, 2 torun çocuğu ve yüzlerce! (abartmıyorum) sevgi dolu, onu hep anacak kalp bıraktı. Kendi adına üç yalı, dört uçak vs bırakmasından daha kıymetli bence😄

5. 2017 yılında kariyerimde belki de geri adım atıp, İstanbul’a döndüm bunun %90 nedeni anneme hayatının son yılları olduğunu tahmin ettiğim bu dönemde yakın olmaktı. İyi ki ama iyi ki dönmüşüm… Son 4 yıldaki anılarımızın değerine paha biçemem🙏🏻

Nur içinde yat ANNEM❤️❤️